Herhaling hoeft niet saai te zijn
Vijf jaar achtereen naar hetzelfde a cappella festival, wordt dat niet saai? Mijn ervaring is: integendeel! Dit geldt in elk geval voor het London A Cappella Festival (LACF) dat jaarlijks in januari plaatsvindt. En wat een goede maand voor zo’n festival. Het is een heerlijke break in de donkere en wat saaie periode na Kerst.
Een voordeel van een festival vaak bezoeken, is dat je er mensen leert kennen die net als jij vaste bezoekers geworden zijn. En deze mensen komen uit heel Europa en daarbuiten. Het voelt bijna als een familie-reünie. De 2016 editie van LACF bood, naast de gastheren-/vrouwen van The Swingles, concerten van Tenebrae Consort, Shlomo & the Vocal Orchestra, Naturally 7, Opus Jam en Home Free. En voor de vijfde keer mochten wij op het podium in de foyer met The Single Singers (https://www.facebook.com/TheSingleSingers/) het festival afsluiten.
Het is vaak al lastig om een korte recensie van één concert te schrijven. Om dit verslag van een driedaags festival met zes concerten binnen de perken te houden kan ik helaas niet al te diep op alle activiteiten ingaan.
Dag 0
Deze zevende editie van LACF begon officieus op woensdagavond, met een door de Single Singers georganiseerde pre-festival ontmoeting in een pub in de buurt. Daar hebben we met o.a. een grote Deense afvaardiging (maar er waren ook Finnen, Nederlanders en een Duitse bij) een paar ‘pints’ gedronken om in de festivalstemming te komen.
Dag 1
Het is inmiddels een traditie geworden om het festival op donderdagmiddag te beginnen met de eerste repetitie van The Single Singers. Dit jaar hadden Emily May 't Hoen en ik een groep van zo'n 30 zangers bij elkaar gebracht, die in hun eentje of met slechts een deel van hun zanggroep naar het festival zijn gekomen, om naast het bijwonen van de concerten en workshops ook aan een eigen optreden werken. De eerste repetitie was een groot succes!
Aan het begin van de avond was er dan de officiële opening, met een meet & greet en welkom door The Swingles. Daarna was er kort gelegenheid om wat te eten en was het tijd voor het eerste concert, van Tenebrae Consort. Dat concert heb ik echter overgeslagen om van een heerlijk diner te kunnen genieten. Dé grote vraag van het festival is namelijk elk jaar weer: wanneer is er tijd om te eten??
Dag 2
Vrijdagmiddag hadden The Single Singers al vroeg hun tweede repetitie. We moesten op tijd klaar zijn om naar een sessie met The Swingles te gaan, speciaal voor festivalpashouders. In deze sessie werden we geïnstrueerd om bij twee nummers in hun concert mee te doen! In één nummer (Two Sisters) ging het om sinister gefluister en het omhoog houden van lampjes. Bij de toegift met Naturally 7 (ssst! geheim!!) mochten we het eind meezingen en kregen we bladmuziek van het laatste refrein van Life on Mars van David Bowie. We voelden ons vereerd om op deze manier deel van het concert te mogen uitmaken.
Om 18:00 uur was het tijd voor Shlomo & the Vocal Orchestra; een vocal group van drie vrouwen en vier mannen, die gevormd is rond beatboxer Shlomo. In zijn eentje kan hij met al zijn elektronica een leuke show neerzetten; hij is een goed verhalen verteller. Met het Vocal Orchestra erbij werd het hier en daar wel wat rommelig. Ieder lid van de groep is overigens erg bedreven in vocale percussie, dat moet gezegd. Na deze show moest het publiek naar een andere locatie (Union Chapel) voor Naturally 7.
Onder leiding van een paar Swingles liep een groot deel van het publiek in optocht door Londen van King's Place naar Union Chapel. Het moet een bijzonder gezicht geweest zijn! Het was een fikse wandeling, maar de moeite meer dan waard. Wat een fijne show zetten deze Amerikaanse heren neer. R&B, pop, jazz, retestrak en prachtige zuivere stemmen. Ze kregen het publiek met gemak meerdere keren uit de de (kerk-)banken om lekker mee te swingen, klappen en zingen. Bijzonder professioneel en uitermate entertaining. Een van de hoogtepunten was wat mij betreft Fix You, dat beloond werd met een verdiende staande ovatie.
Dag 3
Op zaterdagochtend begon de dag om 10:00 uur met een Swingles Bootcamp. Een lekker actieve workshop met oefeningen om je hele lijf 'zingklaar' te maken. Deze werd gevolgd door een workshop met Bob Chilcott en een scat-workshop door Anita Wardell. Tussen de workshops door een snelle hap scoren en na het scatten door naar Hall One voor het concert van de Franse mannen van Opus Jam. De laatste keer dat ik deze groep hoorde was twee jaar geleden en ze zijn absoluut beter geworden in die twee jaren. Op de zang was niet veel aan te merken, maar de arrangementen waren voor de toehoorders vaak nogal vermoeiend. Ingewikkelde akkoorden en modulaties en het was niet altijd duidelijk wanneer iets serieus was en wanneer er een grap werd gemaakt.
Na dit concert een uurtje terug naar het hotel om even uit te rusten van alle indrukken en voor te bereiden op het avondprogramma.
Het avondprogramma begon met country-a-cappella door de Amerikaanse groep Home Free. Wat een goeie show! Fijne stemmen, vrolijke muziek en vanaf het begin een ontspannen sfeer op het podium. Er werd gegrapt dat het publiek dat plaatsen hoog achter de groep had, eigenlijk de beste plekken had, vanwege het uitzicht op de goed gevormde achterwerken van de heren. De lage tonen van bas Tim lieten de zaal letterlijk (ja echt: letterlijk!) op zijn grondvesten trillen, onder luid gejoel van het publiek. Wil je eens naar een a-cappella-optreden "without talent" (naar eigen zeggen), dan is Home Free echt een aanrader.
Na een korte pauze was het alweer tijd voor de laatste show en feitelijk de hoofdact van het festival: gastheren The Swingles. Wat kan ik daar nog over zeggen; ik heb ze inmiddels meer dan tien keer zien optreden. Maar voor wie ze nog niet kent: stel je een stijlvol in het zwart geklede groep voor (smart casual) van drie vrouwen en vier mannen, die in een prachtige blend van stemmen een afwisselend en meeslepend zangprogramma voorschotelen. Het thema was "winter" en dat was wel te merken aan de nummers. Het merendeel had inderdaad een winterse sfeer en dat maakte het geheel, ondanks de lichtjes op en rond het podium, wat gloomy. Er hadden, voor het evenwicht, wel iets meer up-tempo lichte liedjes in het programma gemogen. Dit alles neemt niet weg dat het 100% genieten was om naar deze mensen te kijken en te luisteren.
En toen was er natuurlijk de toegift met Naturally 7! ► https://youtu.be/6EQXaD210SI
Een van de leukste dingen van zo'n meerdaags festival, is dat er tijd is om tussen de concerten en optredens door, je a-cappellahelden 'in het wild' tegen te komen en gezellig met ze in de pub te hangen na afloop. Het London A Cappella Festival wordt bijv. afgesloten met een officiële afterparty, waar deze keer de zangers van The Swingles, Naturally 7 en Home Free ook bij waren. Het is een leuke manier om een ongedwongen praatje met ze te maken en de mens achter de artiest te ontmoeten.
Ik zou zeggen: doe eens gek en kom ook eens naar het London A Cappella Festival! Er is geen competitie aan dit festival verbonden, maar er is genoeg te beleven en te doen om opgeladen en geïnspireerd weer naar huis te gaan.
Annemarie Homan
