De Toekomst van een Verleden: warm bad van de vrijheid
Waar een ander het bijltje er al lang bij had neergegooid, ontpopte regisseur
Bianca van Dreumel zich tot een soort terriër die zich vastbeet in haar droom: een Nederlands-Duits koorproject neerzetten rond het thema ‘vrijheid’. Met een muzikale crossover tussen klassiek, symfonische rock, pop en kleinkunst. Maar ook met tekeningen over vrijheid, door Duitse en Nederlandse schoolkinderen aangebracht op meterslange banieren. Oorspronkelijk zou het project in 2020 75 jaar bevrijding markeren. Maar de pandemie betekende uitstel op uitstel. Zou het er ooit nog van komen?
En of het er van kwam! Op 9 en 10 april was daar De Toekomst van een Verleden. De titel kreeg er door de ironie én de ernst van de recente geschiedenis een dimensie bij. De oorlog in Oekraïne gaf extra gewicht aan het belang van het thema en deed iedere aanwezige beseffen hoe groot het belang van de boodschap was die hier verkondigd werd. In de schitterende – en twee maal uitverkochte - ambiance van de Theaterkerk in Bemmel zorgde het 35 stemmen tellende projectkoor, begeleid door La Sinfonia Contea, het Christoph Mac-Carty Combo en organist Leon Eijsbouts voor een voorstelling die niet alleen het kippenvel op de armen bracht, maar ook echt tot nadenken stemde. En dat alles vakkundig geleid door dirigent Ruben Smits die al die zangers en muzikanten samen tot zo’n natuurlijk, harmonieus geheel wist te smeden dat je je ging afvragen waarom de mensheid muziek altijd weer in hokjes wil indelen.
Rode draad in de voorstelling waren de 5 delen uit het Requiem For The Living van Dan Forrest. Daar tussendoor klonken onder meer Civil War van Guns ’n Roses, Over de Muur van het Klein Orkest, het oude Duitse vrijheidslied Die Gedanken sind frei en Led Zeppelin’s Stairway To Heaven. Mooi was ook Zelfs nu je zwijgt van Veldhuis en Kemper, dat regisseur en dirigent zongen in duet. Thomas Hessels, bas in het projectkoor, droeg zijn gedicht Ik ben zo vrij voor (per strofe afgewisseld met een Duitse vertaling gebracht door Marrion Dijkman). Met vragen die actueler zijn dan ooit en eindigend met een prachtige doordenker: ‘Vrede en oorlog beginnen allebei in alle dagen van mij’.
De Toekomst van een Verleden werd afgesloten met Ukuthula, een Zuid-Afrikaans gebed, waarvoor koor en muzikanten letterlijk het publiek omringden en het daarmee in een warm bad legden. Waarmee je de vrijheid mocht koesteren in het besef dat die dus écht nooit vanzelfsprekend is.
Prachtig.
Jan van Deursen, webredacteur BALK
