Gehoord en gezien: Balk Festival Noord, Theater De Lawei, zondag 27 mei 2018, 10:00 uur, Drachten
Goed bezocht en goed geregeld: BALK festival Noord is terug van weggeweest
Deze zondagmorgen rijd ik om half acht ’s morgens van huis om naar het BALK festival Noord te gaan. De vorige editie uit 2014 hebben we gemist, maar deze wil ik niet aan mij voorbij laten gaan. Tegen kwart voor negen kom ik aan in Bolsward, waar ik Erwin, een voormalige dirigent van ons koor, ophaal om mee te gaan naar Drachten. Daar komen we rond half tien aan en kopen een kaartje voor maar €2, mijn goedkoopste kaartje ooit voor een festival! Er treden vandaag zo’n 23 groepen op in twee zalen. Dus we gaan eerst het programma bekijken om onze keuze te maken uit de groepen en dus ook de zalen. In de Kleine zaal viel een koor uit dus we beginnen in de Rutger Hauerzaal waar de presentatie in handen is van Luciene Meinsma. Ze doet het leuk, maar af en toe is voor mijn gevoel het praatje wat te lang. In beide zalen zit een jury die alle groepen beoordeelt en opbouwende kritiek levert, in deze zaal bestaande uit Dominique Rombouts en Rohan Poldervaart.
Het programma begint met No Limits uit Franeker, met o.a. een heerlijke Go like Elijah. Hierna komt Vocal Group Flair, die indruk maken met o.a. een mooie uitvoering van Winter van Tori Amos.
Panties & Bretels zingen een wat gedateerd repertoire, waaronder een mooi zuivere uitvoering van And so it goes, (hebben we wel eens anders gehoord). En vergis je niet; ik houd zeker wel van dit repertoire, maar een beetje afwisseling tussen ouder en nieuwer repertoire voegt wat toe aan de beleving van een optreden.
Vocal Ensemble Collage beginnen met With a lily in your hand gearrangeerd door Eric Whitacre, Erwin is een groot fan. Hij kent dit nummer wel, voor mij is het nieuw, maar ben zeer onder de indruk van deze uitvoering. De grootste verrassing is Amane uit Groningen. Een jonge groep met een bevlogen dirigente en een leuk repertoire, waar Use it for good en Maak es wat af er voor mij uitspringen. Als laatste groep voor de pauze willen we Bladgoud zien. Daarvoor is een snelle switch naar de Kleine zaal nodig aangezien ze daar optreden. De presentatie hier is in handen van Pedro Verhoeckx en de jury bestaat uit Johanna Steffens en Rogier IJmker. Ben zeer onder de indruk van de zang en de nummers van Bladgoud. White Winter Hymnal is voor mij onbekend evenals Everglow, maar door de goede arrangementen en uitvoering pakken ook die nummers mij.
Tijdens de pauze treedt de groep Jazzmatazz in de centrale hal op. Ik ben hier niet onverdeeld enthousiast over, want ik ben geen fan van improviseren. Heb ooit aan een workshop improvisatie meegedaan en heb toen voor mijzelf geconcludeerd dat ik het leuker vind om te doen, dan om ernaar te luisteren.
We beginnen weer in de Rutger Hauer zaal dit keer met Vocal Group Delight met een aparte uitvoering van Words. Erg leuk is het kijken en luisteren naar The Jump. De meiden zijn zeer professioneel bezig en het repertoire is erg afwisselend met voor mij als uitschieters Hijo de la luna en Dikke portemonnee, genieten. We gaan weer door naar de Kleine zaal voor Tous Les Oiseaux d’Europe van Hans Kaldeway. Heerlijke unieke nummers waaronder My silver lining en The hymn of Acxiom. Het blijft altijd leuk om een optreden van deze groep te beleven. Het jeugdkoor In Between zingen leuke nummers, zoals Perfect en All about that bass, mooi gezongen. Erwin wil graag Solid Sound Pop Vocals zien, het organiserende koor van deze dag, dus hij gaat naar de andere zaal. Ik blijf hangen om in ieder geval Dream within a dream van KIX te horen, een van mijn favoriete nummers van vroeger.
Het duurde even voordat de soundcheck klaar was, dus ik kwam daardoor wat later in de Kleine zaal. Hierdoor heb ik helaas niet veel gehoord van Solid Sound Pop Vocals. Maar Erwin was onder de indruk, dus dat zit wel snor.
Net als hun organisatie van dit korenfestival, dat prima geregeld is. Mijn complimenten! Hierna gaan we naar huis en na een heerlijke maaltijd in Bolsward rijd ik weer voldaan naar huis.
Hans Koelemij
