Echt! Muziektheater is veel meer dan muziek, theater, of dans. Het is een regelrechte happening, een geroezemoes van hypere mensen. Jawel, een feestje voor de zaal, maar misschien nog wel meer voor alles en iedereen achter de schermen.
Dat viel me eind maart op, toen ik de musical Titanic in Diemen bezocht. De 
sporthal voor twee dagen finaal omgebouwd, een lange lijst namen van bouwers (mannen!) en kleermakers (vrouwen!) in het programmaboekje, vooraf en in de pauze gedrentel van lotenverkopers (hoofdprijs een fiets!!), reclameborden van de lokale middenstand, ouders en grootouders glunderend om hun grut op het podium, beide voorstellingen binnen een mum van tijd uitverkocht.
Als musical zingen iets is, dan is het een sociale happening. Hartstikke leuk om dat mee te maken. Al is het maar omdat bij alle betrokkenen de lol en de gezamenlijke liefde voor ‘hun’ musical van het gezicht is af te lezen. En ja hoor, na het slotlied komen de voorzitter van Muzikaal Theater ‘Edog’ (ooit: Eerste Diemense Operette Gezelschap) samen met de burgemeester naar voren voor een bijzonder moment: de regisseur van de voorstelling krijgt een lintje. Erik Damman blijkt al 39 jaar lid van Edog te zijn. Op z’n 16e begonnen met een klein rolletje, getrouwd met een music(k)ale partner, kinderen erbij betrokken en inmiddels zelf opgeklommen tot regisseur.
Terecht dat de gemeente Diemen deze man lauwert en deze muzikale theatergroep financieel ondersteunt. Want als er iets is dat de Diemense boel bij elkaar houdt, dan is het wel Edog. Stiekem denk ik: dat musicalvirus zit ook nog eens in zoveel andere gemeenten. BALK heeft met deze muziektheatergroepen een rijke, levendige cultuurvorm in zijn bestand. Voor iedereen en van iedereen.
Thomas Hessels
