Eerst de grote schrik van het vroege voorjaar, daarna de zomerse opluchting en nu de koude douche in wintertijd. Zijn we weer terug bij af? Zo ja, wat kun je doen om de moed erin te houden? Ofwel: hoe hou je je koor bij elkaar?
‘We zijn weer even gestopt’. ‘Te veel leden durven het niet aan’. ‘Het is ontzettend jammer, maar de stekker gaat eruit.’
Zomaar wat geluiden die we de laatste weken bij BALK opvingen. Het is ook niet niks. In maart dachten we nog dat we misschien een week of zes uit de running zouden zijn. We gingen onwennig en wat lacherig aan de slag met Zoom om die periode te overbruggen. Nu lijkt de somberheid pas echt te regeren, vooral bij koren waar de gemiddelde leeftijd wat hoger ligt. Soms laten koorleden hun bestuur zelfs weten dat ze de wekelijkse repetitie eigenlijk al niet meer missen, dus ach… ‘het is wel goed zo’. Als dát sentiment in je koor kruipt, wordt het zorgelijk.
Veilig, niet veilig
Bij BALK vinden we dat zowel de doorzingers als de thuisblijvers gelijk hebben. Simpelweg omdat het eigen gevoel altijd leidend moet zijn bij de beslissing om wel of niet te gaan zingen. Dat blijft een afweging waar ieder mens zelf over gaat. Natuurlijk, volgens de huidige stand van zaken kunnen koren tot 30 personen in één ruimte repeteren als alle richtlijnen en protocollen gevolgd worden. Maar dan nog… wie zich niet veilig voelt, voelt zich niet veilig. Punt.
Emoties
Toch, koorzingen is een sociale activiteit. Sterker nog: de binding met de ander is voor velen de belangrijkste reden bij een koor te gaan. Samenklank en harmonie leiden tot een resultaat dat meer is dan de som der delen. Het verklaart de hevige emoties die loskomen in discussies tussen voor- en tegenstanders van repeteren in coronatijd: je kunt elkaar eigenlijk niet missen.
Draad oppikken
Tegenover het koorlid dat al gewend raakt aan een leven zonder zingen, staat de ander die nu zijn/haar zangmaatje verliest. Dat is de spagaat waarin koren zitten. Kun je daaruit komen? Zijn er manieren waarmee je de onderlinge binding kunt behouden of – wie weet – versterken? Ook als er niet, of met veel minder mensen, gezongen wordt? Zodat je elkaar, zodra het weer mag, in de armen kunt sluiten en de draad kunt oppikken? Wat zou het jammer zijn als je koor ter ziele gaat, alleen omdat het perspectief nu onduidelijk is terwijl het over 3 of 4 maanden misschien heel anders is. Ja, het is de dooddoener van het jaar, maar écht: het komt goed!
Idee?
Hieronder hebben we wat ideeën op een rijtje gezet die je misschien op weg kunnen helpen om je koor bij elkaar te houden, te prikkelen en te inspireren. Pik er een paar uit en misschien doen ze dan samen dienst als allesbinder voor je groep.
Stip op de horizon
Perspectief zien. Dat is wat we willen. Dat kan alleen als er een stip op de horizon staat. Werk dus vooral ergens naar toe: speel gerust voor Gekke Henkie en zet ondanks alles een of twee (kleine) concerten in jullie agenda. Waarbij je er natuurlijk wel voor zorgt dat ze dankzij goede afspraken met de accommodatie zonder veel moeite stoïcijns kunnen worden opgeschoven. Natuurlijk, dat is niet leuk. Maar volgens ons is het nóg deprimerender om helemaal niets in de pijplijn te hebben.
Deel jullie idee
Doen jullie leuke dingen die het koor bij elkaar houden? Hoe lukt het jullie groep om een goed humeur te houden? Schroom niet om je ideeën te delen. Stuur een mail naar redactie@balknet.nl (onderwerpregel: ‘Koor Samen’) en inspireer je collega-koren. We vinden het ook leuk om te weten of je wat hebt aan bovenstaande suggesties en hoe ze bevallen. Zo houden we elkaar geïnspireerd.
Blijf samen, hou vol en zing. Waar dan ook. Succes!