Gehoord en gezien: The Junction, woensdag 5 oktober 2016, De Naald te Naaldwijk
Klaar voor volle zalen!
Niet helemaal onbevooroordeeld ben ik, wanneer ik woensdag 5 oktober het concert van The Junction in De Naald in Naaldwijk bezoek. Twee maal eerder heb ik hen zien optreden, beide keren overigens in het buitenland. Zoals in mei 2015 toen zij de Vocal Group competitie wonnen op het Aarhus Vocal Festival in Denemarken. En in augustus dat jaar waren ze een van de acts bij Vocalmente in Fossano, Italië. Hun debuut-cd 'Right down the road' (gemastered door grammy-awardwinnaar Bill Hare (USA)) staat al een tijdje op mijn iPod en luister ik met plezier tijdens een wandeling door de Haagse duinen.
Toch ben ik benieuwd naar de eerste avondvullende voorstelling van het vijftal en ook naar de nieuwe zangeres Isa, die sopraan Tineke vervangt die nieuwe muzikale wegen is ingeslagen (check out: Guinevere). Zou The Junction (of TJ zoals zij zichzelf graag noemen) een hele avond het Westlandse publiek weten te boeien? Het doet mij veel plezier dat het antwoord volmondig 'Ja' kan zijn. "Lekker gevarieerd" hoor ik mensen na afloop zeggen. En "ze zijn allemaal anders". Mijn gezelschap (zus) is niet per se een a-cappellaliefhebber, maar heeft toch echt genoten (ondanks een klein afdwaalmomentje na de pauze). Ik durf dus wel te zeggen dat ik niet alleen ben in mijn conclusie: The Junction kan de Nederlandse theaters gaan bestormen.
Dat TJ al aardig wat gereisd heeft in haar driejarig bestaan, is te horen. Al in de eerste vijf nummers komen Nederlands, Duits, Engels en Catalaans voorbij. Met El cant dels ocells (lied van de vogels) horen we voor het eerst de prachtige warme solostem van Isa Mirallas. Geboren in Barcelona brengt zij een vleugje mediterrane invloed in. Zou Isa ook verantwoordelijk zijn voor het Latin-sausje wat zo origineel is toegepast op Het Zwanenmeer dat later in het programma voorbij komt, vraag ik me af? Heel verrassend hoe dat nummer ‘jazzified’ is en na een salsastukje uitbarst in een spetterende bigband-finale.
TJ schroomt overigens niet voor verrassende repertoire-wisselingen. Pop, jazz, funk, hiphop en reggae wisselen elkaar af, soms zelfs binnen één nummer. De covers zijn op een bijzondere manier gearrangeerd waarbij het oorspronkelijke nummer gelukkig nog wel te herkennen is. The Junction heeft ook een paar goeie TJ-originals geschreven. Het catchy Catch my breath is een lekkere funky popsong gezongen door en van de hand van Paul Maaswinkel. Kan wat mij betreft zo op de radio! En Let you know van Joyce-Lou van Ras is een verrassend vrolijk nummer, ook al gaat het over een onbeantwoorde liefde.
Na de kleurrijke eerste set keren de zangers na de pauze terug in een stoere zwart/wit leather combi. Er komen twee van mijn TJ-favorieten voorbij. In A limit to your love klinkt de krachtige stem van Margriet Theunissen-van Duijvenbode, soms breekbaar en dan weer een heerlijk rauw randje. En Singing in the rain in de jazzy versie van Jamie Cullum, is gezongen door jazz-held Henk Kraaijeveld nog lekkerder om naar te luisteren en kijken. Bij deze man straalt de liefde voor het zingen van zijn gezicht.
TJ sluit slim af met de Justin Timberlake zomerhit van 2016 Can’t stop the feeling, wat het publiek tot staan en swingen beweegt. Dat komt goed uit, want zo krijgt TJ automatisch een staande ovatie en kan nog een toegift doen met Gangnam Style.
Dat TJ muzikaal en vocaal goed in elkaar steekt wist ik al. Met deze professionale zangers en een vocal coach als Merel Martens, zit dat wel goed. Maar nu is gebleken dat TJ ook echt een leuke show neer kan zetten. Iedereen stond op de juiste plek en in het goede licht, fijne bewegingen en de praatjes tussendoor brachten een aangename luchtigheid en humor in het programma. We leerden de zangers stuk voor stuk een beetje kennen. En er was volop ruimte om mee te doen (publieksparticipatie!). Toen het publiek gevraagd werd om maar liefst vijfstemmig mee te zingen, dacht ik dat TJ te ver ging... maar verdomd, het lukte nog ook met een mash-up van Don't worry be happy en All about that bass.
Er staan eind dit jaar en begin volgend jaar een aantal theatershows op de touragenda van The Junction: Oss, Amersfoort en Heerlen. Laten we hopen dat er meer theaters volgen die het aandurven om een a-cappellashow in hun programmering op te nemen. Vocaal-minnend Nederland smacht volgens mij naar een professionele a-cappella-act van eigen bodem. The Junction is er in elk geval helemaal klaar voor!
Emily May 't Hoen
