Gehoord en gezien: Amsterdam Vocals, zondagmiddag 8 november, Q-Factory Theater, Amsterdam
Het publiek draait mee in een indringende show
Vandaag gaan we naar ons eerste concert van The Amsterdam Vocals alleen, ‘Welcome to the new age’. We hebben ze al vaak gehoord en gezien op diverse festivals en zelfs in een duoconcert, maar dan nu een hele middag achter elkaar. Het concert vindt plaats in Theater Q-Factory in Amsterdam-Oost. We kunnen er goed parkeren in de nabij gelegen parkeergarage en we lopen er zo naartoe door een aardig nieuw winkelcentrum.
We zijn met ons vijven en komen al meteen een aantal bekenden tegen. Na een snel bakkie koffie en thee gaat de zaal open. Als we binnen komen is de eerste verrassing een feit: alle stoelen staan schots en scheef door elkaar, het publiek gaat een beetje lacherig zitten, waarbij dus iedereen een andere richting uitkijkt. Het komt een beetje chaotisch over en ik verwacht dat het gedurende de show wel tot rechte rijen zal leiden, maar dat blijkt niet het geval.
The Amsterdam Vocals beginnen hun show met het mooie On top of the world, terwijl ze links achterin de zaal staan opgesteld, mooi in het zwart/wit. Het publiek draait zachtjes wat stoelen om toch niets te hoeven missen. Gedurende de show verplaatsen The Vocals zich langzaam rechtsom de zaal rond, wat ons als publiek ertoe aanzet om steeds een stukje mee te draaien met onze stoel, zodat we de groep steeds kunnen blijven bekijken.
Tegen de pauze zijn ze net rechtsvoor in de zaal beland en trekken voor het prachtige Strong witte hazmat-pakken voorstellende pakken voor de helft aan, waarbij ze de bovenkant om hun heupen binden. Hierna trekken ze de pakken volledig aan en brengen het indringende Radioactive met oplichtende armen in hun pakken, heftig.
On top of the world Imagine Dragons
Mad about you Hooverphonic
Royals Lorde
Stay Rihanna
Slow me down Emmy Rossum
Pompeii Bastilla
Theme from Harry’s game Clannad
Strong London Grammar
Radioactive Imagine Dragons
Everything in its right place Radiohead
Hide and seek Imogen Heap
Don’t you worry child Swedish House Mafia
Show must go on Queen
Don’t double your trouble
Fix you Coldplay
God only knows Beach Boys
Human The Killers
Some nights Fun
Na de pauze komen ze weer op in hun hazmat-pakken en zingen het ingetogen Everything in its right place, kicken. Vervolgens gaan de witte pakken uit en hebben ze rood toegevoegd aan hun kleding, wat een mooi geheel vormt. Door hun opstelling en draaien langs de wand van de zaal staat dirigent David de Geus soms midden tussen het publiek, zodat van dichtbij zijn gedrevenheid bij het dirigeren duidelijk opvalt, leuk om te zien. De keuze voor de nummers lag bij deze show bij David, veel modern repertoire met een paar uitstapjes naar popklassiekers. Ook de Q-Factory was zijn keuze, aangezien hij voor deze show zocht naar een theaterzaal met industriële uitstraling; dat is prima gelukt.
We hebben genoten van deze mooie en indringende show, met veel afwisselende nummers en mooie arrangementen. Wat die arrangementen betreft; ik kende niet alle originele nummers en toen ik die naderhand ging beluisteren, was ik aangenaam verrast van wat de arrangeurs ervan gemaakt hebben. Want voor een aantal originele nummers kon ik toch echt niet warm lopen, maar voor de arrangementen en uitvoeringen van vanmiddag zeker wel. Complimenten daarvoor. Voor mij een van de betere shows die we het laatste jaar gezien hebben.
Hans Koelemij
